Wody na świecie, wbrew pozorom, jest wystarczająco dużo, żeby zapewnić wszystkim ludziom równy do niej dostęp. Niestety, z powodu złej ekonomii lub słabej infrastruktury miliony ludzi, w tym dzieci, umierają co roku z powodu chorób związanych z nieodpowiednim zaopatrzeniem w wodę i złymi warunkami sanitarnymi. Aby w końcu skłonić kraje członkowskie ONZ do podjęcia działania w tym zakresie, opracowano jeden z 17 Celów Zrównoważonego Rozwoju. Od 2015 roku musimy pracować wspólnie, żeby “zapewnić wszystkim ludziom dostęp do wody i warunków sanitarnych poprzez zrównoważoną gospodarkę zasobami wodnymi”. Dlaczego i jak?
Niedobór wody w szczególności dotyka najbiedniejszych
W chwili obecnej ponad 2 miliardy ludzi żyje z ryzykiem ograniczonego dostępu do słodkiej wody. Około 1 na 4 ośrodki opieki zdrowotnej na świecie, ma nieodpowiednią infrastrukturę sanitarną i niewystarczający dostęp do wody. Szacuje się też, że do 2050 roku co najmniej jedna czwarta osób może mieszkać w kraju dotkniętym chronicznymi lub powtarzającymi się niedoborami świeżej wody. Susza w szczególności dotyka niektóre z najbiedniejszych krajów świata, pogłębiając głód i niedożywienie.
Ponadto zużycie wody jest nierównomierne na całym świecie – ci, którzy mają do niej dostęp, zużywają więcej niż potrzebują (a bogate kraje podlewają trawniki na pustyni), natomiast ci, którzy z założenia mają jej niedobór, mają jej w efekcie jeszcze mniej. Problemem wydaje się zarówno dystrybucja zasobów wodnych jak i pieniędzy pozwalających stwarzać lepsze warunki sanitarne.
Wodne katastrofy ekologiczne
Niedobór wody, niska jakość wody i nieodpowiednie warunki sanitarne mają negatywny wpływ m.in. na bezpieczeństwo żywności czy możliwości edukacyjne dla biednych rodzin na całym świecie. To jednak nie wszystko, istnieje także druga strona medalu.
Przykładowo, masowo odprowadzana woda z torfowisk lasów deszczowych celem przystosowania ich pod uprawy palmy olejowej, powoduje powodzie w innych miejscach. Nierzadko niszczy to uprawy i miejsce życia lokalnych społeczności. Ponadto powodzie odpowiadają za 70% wszystkich śmierci związanych z klęskami żywiołowymi.
Dodatkowym problemem jest fakt, że takie wody są często po prostu trujące. Więcej niż 80% ścieków związanych z działalnością ludzką trafia prosto do rzek bez wcześniejszej obróbki. Są to nie tylko ścieki komunalne, ale także odpady z przemysłowych hodowli zwierząt czy fabryk. Nic więc dziwnego, że każdego dnia prawie 1000 dzieci umiera z powodu chorób biegunkowych związanych z wątpliwej jakości wodą i złymi warunkami sanitarnymi.
Co możemy z tym zrobić?
Podpisana przez państwa członkowskie Agenda Zrównoważonego Rozwoju zobowiązuje je do działania narzecz realizacji każdego z 17-tu celów.
W związku z celem 6, do 2030 roku, każdy kraj z osobna i wszystkie razem powinny:
- osiągnąć powszechny i sprawiedliwy dostęp do bezpiecznej i niedrogiej wody pitnej dla wszystkich;
- uzyskać dostęp do odpowiednich i sprawiedliwych warunków sanitarnych i higieny, zwracając szczególną uwagę na potrzeby kobiet i dziewcząt oraz osób znajdujących się w trudnej sytuacji;
- poprawić jakość wody poprzez zmniejszenie zanieczyszczenia, wyeliminowanie uwalniania niebezpiecznych chemikaliów, zmniejszenie o połowę udziału nieoczyszczonych ścieków oraz zwiększenie recyklingu;
- znacznie zwiększyć efektywność wykorzystania wody we wszystkich sektorach i zapewnić zrównoważone dostawy słodkiej wody w celu znacznego zmniejszenia liczby osób cierpiących na jej niedobór;
- wdrożyć zintegrowane zarządzanie zasobami wodnymi na wszystkich poziomach, w tym poprzez współpracę transgraniczną;
- chronić i przywracać ekosystemy wodne, w tym góry, lasy, mokradła, rzeki, warstwy wodonośne i jeziora;
- rozszerzyć współpracę międzynarodową i wsparcie dla krajów rozwijających się w zakresie działań i programów związanych z wodą oraz warunkami sanitarnymi, w tym pozyskiwania wody, odsalania, wydajności, oczyszczania ścieków, recyklingu i technologii ponownego wykorzystania;
- wspierać i wzmacniać udział społeczności lokalnych w usprawnianiu gospodarki wodno-kanalizacyjnej.
Jak kraje członkowskie poradzą sobie z tyloma wyzwaniami? Zobaczymy za 11 lat.
Jeśli podoba Ci się treść na blogu, możesz podziękować za moją pracę stawiając mi wirtualną kawę:
